راهنمای انتخاب نوع آسانسور مورد نیاز

پروژه های ساختمانی به جزئیات زیادی نیاز دارند و ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد تا تکمیل شوند. بخش مهمی از فرآیند ساخت و ساز، اطمینان از انتخاب طرح سازه و مصالح مناسب است.

شما باید فونداسیون و عناصر طبیعی مختلف را قبل از ترکیب برخی موارد اضافی در ساختمان در نظر بگیرید.

هنگام ساختن ساختمان های چند طبقه، باید به نحوه دسترسی افراد به هر طبقه فکر کنید. پله ها یک انتخاب طبیعی هستند، اما نصب آسانسور نیز عاقلانه است، زیرا سریع تر، راحت تر است و افراد دارای معلولیت و محدودیت های حرکتی را در نظر می گیرد.

آسانسور چیست؟

آسانسور سکویی است که می تواند باز یا بسته باشد و برای بلند کردن یا پایین آوردن افراد و کالاها به طبقات بالا و پایین استفاده می شود. در گذشته داشتن آسانسور برای ساختمان های طبقه اجباری نبود. در نتیجه، برخی از سرمایه گذاران املاک و مستغلات از نصب آسانسور اجتناب کردند زیرا نصب و نگهداری آن ها گران بود.

چگونه قانون بر استفاده از آسانسور تأثیر گذاشته است

تا زمانی که قانون آمریکایی های معلول در سال 1990 معرفی شد که آسانسور رایج شد. این قانون هرگونه تبعیض علیه افراد دارای معلولیت را ممنوع می کند. قانون همچنین تمام ساختمان های دو یا سه طبقه را ملزم به نصب آسانسور می کند. این باعث می شود افراد دارای معلولیت به راحتی به چندین طبقه دسترسی داشته باشند.

بیشتر بخوانید : 5 مدل شیر برقی هیدرولیک 

آسانسورها چگونه کار می کنند

آسانسورها از دهه 1800 تغییر چندانی نکرده اند. آسانسورها هنوز هدف اصلی خود را حفظ کرده اند که افراد را در طبقات جابجا می کند. سیستم ایمنی Otis در اکثر انواع آسانسور استفاده می شود و از دهه 1850 استفاده شده است.

 سیستم های کنترل برای آسانسورهای مدرن به گونه ای تغییر یافته اند که سرعت و ایمنی را بهبود می بخشد. در بیشتر موارد، آسانسورها از وزنه تعادل و 40 درصد حداکثر بار نامی برای تعادل کابین استفاده می کنند.

 هدف اصلی وزنه تعادل کاهش وزنی است که قرار است توسط موتور بلند شود و کنترل کامل آسانسور با کابل ها دست نخورده باقی بماند.

به منظور اطمینان از دوام و استحکام، آسانسور کابین از فولاد ساخته شده است. قرقره ای که کابل بالابر استفاده می کند توسط یک شفت آسانسور کنار هم در جای خود نگه داشته می شود.

 این چرخش توسط مجموعه ای از تیرهای فولادی که در بالای کابین آسانسور قرار می گیرند کنترل می شود.

 کابین آسانسورهای مدرن نیز دارای فناوری اضافی در آنها نصب شده است. برخی از آنها تلفن هایی دارند که به سرنشین اجازه می دهد در مواقع اضطراری کمک بخواهد.

برخی دیگر دارای یک درب تله ای هستند که در سقف قرار دارد که فرار را در مواقع اضطراری امکان پذیر می کند.

 آسانسورها با توجه به ظرفیت جمعیتی ساختمان و وظایفی که باید انجام شوند، طراحی و در یک ساختمان نصب می شوند.

 به عنوان مثال، ساختمان هایی هستند که دارای آسانسورهای بزرگ برای حمل بار به طبقات مختلف هستند.

بیمارستان ها دارای آسانسورهایی هستند که از دو طرف باز می شوند تا امکان ورود و جابجایی آسان بیماران اورژانسی فراهم شود.

انواع آسانسور

در گذشته، اکثر آسانسورها باید از طریق یک اتاق ماشین متمرکز کنترل می شدند. امروزه برخی از آسانسورها وجود دارند که به دلیل داشتن مکانیزم ایمنی داخلی نیازی به اتاق ماشین ندارند.

 چهار نوع آسانسور اصلی وجود دارد: هیدرولیک، کششی، بدون ماشین و وکیوم.

آسانسور کششی دنده ای و بدون دنده

 این آسانسورها خود به 3 دسته تقسیم می شوند

آسانسور کششی

این آسانسور دارای طناب هایی است که از روی یک چرخ متصل به موتور الکتریکی واقع در بالای شفت عبور می کند. وظیفه اصلی طناب ها بالا و پایین بردن کابین آسانسور است.

می توان از آن برای کاربردهای متوسط ​​و بلند استفاده کرد و می تواند بسیار سریعتر از آسانسورهای هیدرولیک حرکت کند.

مانند سایر انواع آسانسور، این سیستم از وزنه تعادلی استفاده می کند که وزن سرنشینان و کابین را از بین می برد تا موتور کار آسان تری را برای جابجایی بار آسانسور داشته باشد.

آسانسور کششی دنده ای

آسانسور دنده ای از موتوری تشکیل شده است که یک گیربکس به آن متصل است. وظیفه اصلی چرخ دنده ها تامین نیروی چرخی است که طناب ها را به حرکت در می آورد.

این نوع آسانسور می تواند تا سرعت 500 فوت در دقیقه حرکت کند. حداکثر مسافتی که می تواند طی کند 250 فوت است.

بیشتر بخوانید: تفاوت هیدروموتور و پمپ هیدرولیک

آسانسور کششی بدون دنده

آسانسورهای بدون دنده دنده ای برای تنظیم سرعت ندارند. این توضیح می دهد که چرا آنها می توانند با سرعت 2000 فوت در دقیقه حرکت کنند و همچنین می توانند حداکثر 2000 فوت حرکت کنند. آنها بهترین گزینه برای آسمان خراش ها هستند.

2- آسانسور هیدرولیک

آسانسورهای هیدرولیک معمولاً توسط یک پیستون در پایین پشتیبانی می شوند. هدف این است که کابین آسانسور را به سمت بالا فشار دهید در حالی که یک موتور الکتریکی سیال هیدرولیک را به سمت پایین پیستون هدایت می کند.

وقتی زمان پایین آمدن آسانسور فرا می رسد، شیر سیال هیدرولیک را از پیستون آزاد می کند. این نوع آسانسور بیشتر در ساختمان های 2 تا 8 طبقه استفاده می شود و تنها می تواند با حداکثر سرعت 200 فوت در دقیقه حرکت کند. در زیر جزئیات بیشتر آسانسورهای هیدرولیک آورده شده است:

3- آسانسور بدون اتاق ماشین (MRL)

اکثر آسانسورها با ماشین آلات واقع در بالای چاه آسانسور طراحی می شوند. این نوع آسانسور دارای ماشینی است که در فضای سرپوشیده تعبیه شده است و هر زمان که نیاز به تعمیر و نگهداری باشد، فقط از بالای کابین آسانسور قابل دسترسی است.

 این نوع آسانسور تنها می تواند مسافت 250 فوتی را با سرعت 500 فوت در دقیقه طی کند. آسانسورهای MRL در ساختمان‌های متوسط ​​محبوبیت پیدا می‌کنند، زیرا در مصرف انرژی صرفه‌جویی می‌کنند و به فضای کمتری در طول ساخت نیاز دارند.

4- آسانسور خانگی وکیوم (هوایی).

آسانسورهای وکیوم که در سال 2005 به جامعه آسانسور معرفی شدند، از هیچ کابل یا سیستم قرقره ای برای کار استفاده نمی کنند. این آسانسورهای هوا محور بر اساس قوانین طبیعی فیزیک کار می کنند. این سیستم بالابر که با مواد پلی کربنات و آلومینیوم ساخته شده است، اساسا یک لوله در یک خلاء مهر و موم شده است. هوای زیر و بالای کابین آسانسور چیزی است که حرکت را تسهیل می کند.

منبع : https://www.vacuumelevators.com/a-guide-for-choosing-the-type-of-elevator-you-need/